Chapter 13 - De tijd voor zachte lichten

~The time before soft lights~

Waarneer ik weer sliep die dag in zijn bed die nog steeds naar zijn shampoo rook dacht ik erover na hoe ik meer kon worden met hem, meer dan alleen vrienden. Niet dat ik dat niet fijn vind, maar..Op een of andere manier kan ik niet zo maar zeggen.

“Ik hou van je Atem.” Zelfs niet in een brief, denk ik. Dat deed een belletje rinkelen

De volgende ochtend probeerde ik net als Melu een ei te bakken, helaas. Het leek eerder een stuk gesmolten rubber. Dus hield ik het bij brood. Ondertussen was ik zenuwachtig of mijn plan zou werken. Atem kwam gapend aan tafel zitten met een uitgelubberd wit hemt en een donkerblauwe sportbroek, zo onwetend, zo onschuldig, en toch nog knap. Giechelend kwam ik uit de keuken hoek met het ontbijt.

“Alsjeblieft Atem.”

“Dankje Meru.” Hij stond op om zoals altijd de verwachte krant te pakken, maar deze keer…

“AAAAAAAAAH!” En hij hield een licht roze envelop in zijn trillende handen. Met een vel rood opvallend hartje erop waar zijn naam instond. Natuurlijk had ik “Yami” geschreven zodat hij wist dat het niet één van zijn vrienden of erger misschien. Dat Tea het had geschreven. Ik deed als of ik niks wist.

“Atem, maak open! Doe niet zo schijterig.” Terwijl ik eigenlijk mijn bloos verborg met witte poeder en mijn handen die trilde achter mijn rug stopte.

“Goed dan..” En hij slikte.

“Morgen, een date…Bij een restaurant vlak bij.”

“Wat leuk voor je Atem.” Hij zuchtte na dat ik dat zei.

“Het zal vast wel weer één van die vervelende fan girls zijn, of een grap.” Het idee dat Atem fan girls had. Had ik nog niet aan gedacht. En zeker niet dat hij zo ontzettend onzeker was. Ik moest snel iets verzinnen om mezelf hier op voor te bereiden.

“Eehh, ik ga boodschappen doen. Anders hebben we morgen niks meer!” Ik rende alvast naar de deur met een heel broodje in mijn mond gepropt.

“Maar…” Ik liet Atem niet uitpraten en ging zo snel mogelijk naar Yugi’s huis.

“..Er is nog genoeg.” Zei Atem terwijl Meru al een sprint naar Yugi’s huis maakte of de wel bekende gameshop. Er kwam net een klant naar buiten met een hele stapel spellen terwijl ik naar binnen moest voor een noodgeval.

“Aan de kant!” Gilde ik en renden naar binnen zonder enig pardon de woonkamer in waar Yugi en Joey lui met een bak chips voor de tv hingen.

“Yuuuugi, ik heb hulp nodig!” En ik legde het zo snel als maar mogelijk was uit.

“No problemo Meru, ik weet wel iemand die je kan helpen.” Hij rende naar boven en kwam naar een kwartier naar beneden. Eerst vertelde hij Joey iets in zijn oor en stak zijn duim omhoog.

“De hulp is onderweg Meru, en beter kan je je niet wensen.” Het enige wat ik hoopte was dat het niet Tea was, ik kan haar gewoon niet uitstaan. Tot die tijd ging ik bij de jongens hangen en hielp mee met alle chips op te eten. Helaas was dat niet van lange duur…

“Laat die chips los jonge dame en kijk me niet zo vreemd aan!” Het was Mai die ik al eens eerder had gezien. Hopelijk overleef ik dit.

“Ja mevrouw.” En ik liet de chips los.

“Noem me maar Mai, Mai Valentine. En wie ben jij?”

“Meru.” Ze onderzocht me door om me heen te lopen tot dat…

“Aaaah, Mai wat doe je nou!?” Ze bleef nog even bestuderend kijken en zei.

“Voelen of je wel wat hebt zitten onder je dikke tomboy koltrui.” Je kan al raden waar ze zat.

“Yugi zou ik haar even naar boven mogen brengen? Meiden praat.”

“Tuurlijk Mai, vrienden altijd!” Ze duwde mij de trap op en pakte snel een bloknoot uit haar paarse leren jasje waarneer we in Yugi’s kamer arriveerden.

“Ik gok ongeveer dat je uhm, 12, 13 jaar oud bent. Dus deze kleren kunnen echt niet meer!”
Moest ik dat opvatten als een compliment of…?

“Pardon, Mai. Ik ben 9, bijna 10.”

“WAT?!” Ik giechelde nep en voorzichtig terwijl er een druppel zweet uit mijn haar over mijn gezicht heen liep.

“Je bent wel erg jong voor een eerste date vindt je niet? Maar goed, wat je voelt is wat je voelt en dat respecteer ik. Hoe heb je het aangepakt Meru?” Ik legde haar verlegen uit over de brief en het verbergen van het blozen.

“Goeie tactiek, zeker voor je leeftijd. We moeten wel opschieten want we hebben nog veel te doen want je date is morgen al.”

Zo gingen we winkel in en winkel uit terwijl ze me de regels van een ‘eerste date’ uitlegde.

“1- Probeer zo min mogelijk verkeerde dingen te doen, of zeggen. Dat blijven ze namelijk altijd en eeuwig onthouden zo’n eerste indruk.”

“2- Doe alsof je prof bent en het allemaal al goed weet met dates, en pas na afloop zeggen dat het je eerste was.”

“3- We gaan nu kleding uitzoeken die je verzorgd er uit moeten laten zien, alleen wel zoals je bent natuurlijk. Ik zal mijn best doen met wat uitzoeken ook al ken ik je nog niet zo goed.”

Mai ging meteen tussen allerlei jurken kijken. Ik droeg echt nooit jurken, maar als het moet en mijn kans vergroot doe ik het! Ik ging me alvast uitkleden in het pashokje wachtend op de stapel die Mai mee zou brengen.

“Alsjeblief Meru, doe steeds de gordijnen open als je iets aan hebt.” De eerste was meteen, roze. Om eerlijk te zijn, heb ik een vreselijke hekel aan die kleur. Maar ik gebruikte het als envelop kleur zodat Atem niet zou weten dat het van mij was. Op hoop van zege dan maar en ik trok de jurk aan. Vervolgens deed ik de gordijnen met een ruk van woede open.

“Vind je het niet mooi Meru?” Ze zag het dus al aan mijn blik.

“Ik heb het niet zo met roze Mai, en de laatste keer dat ik een jurk aan had was toen ik 3 jaar was.” Mai dacht even diep na met haar slanke handen over haar kin.

“Meru, je weet het. Zoek iets verzorgds, wat een goeie indruk maakt. Maar ook laat zien wie je bent.” Ze nam me mee aan mijn arm en liet me achter bij de jurken afdeling. Moet ik iets uitzoeken? Mijn oog viel al snel op een lila jurk met een glimmende gele onderrand en lange mouwen die het zelfde waren, perfect. Mai vond hem ook mooi, ook al had ze liever dat ik hem in een kleinere maat had genomen. Maar op deze manier zat de jurk tenminste niet zo strak dat je me vet kon zien. Hierna legde ze me de rest uit en kochten we bijpassende schoenen, sieraad, en eenmaal bij Yugi terug gekeerd gingen we zachtjes naar boven om te bedenken wat er met mijn haar moest gebeuren.

“Hoe komt je haar zo kort, ik hoorde van Yugi toen je hier net werkte dat je prachtig lang haar had. Ook al staat dit je ook sportief, alleen wel lastig voor een romantisch gebeuren.” Ze probeerde vervolgens van alles door het op allerlei manieren te borstelen, elastiekjes er in te doen. Tot dat ik keek in haar handtas en een vlinder speldje zag. Ik greep het uit haar tas en deed het in me haar terwijl zij in haar make-up tas aan het zoeken was.

“Perfect” zei ze toen ik het in mijn haar deed. Ze duwde me vervolgens een licht zalmen lipklos in mijn handen.

“Doe je best morgen, ga nu maar snel naar huis voor dat hij het door heeft dat je geen boodschappen aan het doen bent.” Ik bedankte Mai en gaf haar een plaats in mijn herinneringen als goeie vriendin. Eenmaal thuis aangekomen renden ik het bed in en deed de kleren snel eronder. Ik vertelde Atem dat ik me weer niet zo lekker voelde en de volgende ochtend een vroege afspraak had bij de dokter, zo kon ik tenminste weer naar Yugi’s huis gaan zonder dat hij het door had tot acht uur, waarneer ik er achter zal komen of mijn liefde door iedereen gerespecteerd kan worden.

You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment