Chapter 16 - Groene en blauwe gevoelens
Submitted October 20, 2007 Updated October 30, 2007 Status Complete | Herrineringen komen terug en het verleden komt dichterbij, zijn hun iets goeds of slechts? Wie komt erachter en wie zal het stoppen? Of zullen zij het zelf tegenhouden? Vragen worden hier beantwoord. Seizoen 1!
Category:
Anime/Manga » Yu-Gi-Oh! series » Groups/Couples |
Chapter 16 - Groene en blauwe gevoelens
Chapter 16 - Groene en blauwe gevoelens
~Green and blue feelings ~
Waarneer we eenmaal in het park aankwamen maakte hij me duidelijk met gebaren om even op een bank te gaan zitten, hij liep zelf iets verder. Het duurde niet lang voordat ik me zorgen begon te maken of hij nog wel terug kwam. Ik heb hem echt boos gemaakt, want iets of iemand anders kan het niet zijn aangezien hij alleen met mij heeft gesproken.
“Hé, jij daar.” Werd er ineens geroepen. Ik keek op en wees naar mezelf.
“Ja jij, jij bent toch Meru?”
“Dat klopt.” Ze greep me bij mij shirt en trok me iets omhoog.
“Moet je goed luisteren meisje, laat die jongen met rust. Dit is een bevel van zijn vader, hij moet nu terug naar huis komen en zal met mij trouwen. Dus bewaar je gevoelens voor een ander.” Ze liet me los en ze rende snel het bos in. Toen zag ik eindelijk waarom, het zelfde groene licht wat bij mij ook was! Snel ging ik haar achterna, het moest Atem wel zijn. Waarneer het meisje met de lila haren en ik er waren viel het me meteen op, beide ogen waren toen groen.
“Elfuna ga terug naar waar je vandaan komt, ik wil niks meer met mijn vader te maken hebben!” Was wat Atem meteen riep met gebalde vuisten.
“Een bevel is een bevel, hij is nu farao aangezien jij nog niet terug bent. Je hebt het recht niet om nee te zeggen.”
“Onthoud dit, ik ben nu niet in Egypte. Ik ben nu op vrije voet en dat zal zeker nog een lange tijd zo zijn. En wat jou betreft, ik heb geen interesse in je Elfuna ook al ben je nog zo mooi. Kom Meru ik heb het wel gehad.” Atem sloeg zijn arm om mij heen en ik zag dat zijn ogen tijdens het weglopen weer naar oorsprong terugkeerden.
“Je vader heeft gelijk, je bent en blijf een demon van binnen!” Riep Elfuna hard met tranen in haar ogen.
“Niet op letten Meru, dus draai je maar gewoon de andere kant op.”
“Is dit wel oké Atem?” Hij knikte ja dus draaide ik mij om. Demon hè, ik mag dan niet veel weten over zijn verleden maar het is niet mogelijk dat deze jongen een demon is. Ik drukte mijn hoofd dichter tegen hem aan om me wat meer op mijn gemak te voelen, tot dat we thuis waren.
“Atem wat was dat allemaal over je vader en een demon, jij?” Ik confronteerde hem er maar meteen mee voordat ik niet meer durfde.
“Er ging altijd een roddel rond in een Egypte vanaf mijn geboorte dat ik mijn eigen moeder heb vermoord toen ik nog klein was. Mijn vader wil mij altijd al aan de perfecte meisjes koppelen om die roddel te laten vergeten, maar wie zegt dat ik terug wil gaan?”
“Ik heb er niet veel verstand van maar, volg je hart zoals jij altijd zegt: Vertrouw op het hart van de kaarten. Misschien vind je dan ooit de juiste kaart, misschien als je die zelfs vindt neem je haar toch gewoon mee?” Natuurlijk hoopte ik diep van binnen stiekem dat hij wist dat ik mezelf bedoelde.
“Dank je Meru, je hebt me zojuist wijze woorden verteld die me op een idee brengen. Ik heb geld opgespaard met het werken in de stad en ik dacht, zullen we ervan kaartjes nemen om naar Egypte te gaan. We kunnen zeker wel meer dan 2 weken gaan van wat ik heb.” Het leek werkelijk waar alsof deze jongen op de juiste momenten gedachte las.
“Niets liever.” En ik sprong in zijn armen. We zijn na dat hij het idee voorstelden meteen vliegtickets gaan bestellen voor de dag daarna. Hij pakte onze koffers in zodat ik kon slapen aangezien hij om wat privacy vroeg wat begrijpelijk was. Ik kon werkelijk waar niet wachten om het land te zien, waar hij vandaan komt een week lang.
Waarneer we eenmaal in het park aankwamen maakte hij me duidelijk met gebaren om even op een bank te gaan zitten, hij liep zelf iets verder. Het duurde niet lang voordat ik me zorgen begon te maken of hij nog wel terug kwam. Ik heb hem echt boos gemaakt, want iets of iemand anders kan het niet zijn aangezien hij alleen met mij heeft gesproken.
“Hé, jij daar.” Werd er ineens geroepen. Ik keek op en wees naar mezelf.
“Ja jij, jij bent toch Meru?”
“Dat klopt.” Ze greep me bij mij shirt en trok me iets omhoog.
“Moet je goed luisteren meisje, laat die jongen met rust. Dit is een bevel van zijn vader, hij moet nu terug naar huis komen en zal met mij trouwen. Dus bewaar je gevoelens voor een ander.” Ze liet me los en ze rende snel het bos in. Toen zag ik eindelijk waarom, het zelfde groene licht wat bij mij ook was! Snel ging ik haar achterna, het moest Atem wel zijn. Waarneer het meisje met de lila haren en ik er waren viel het me meteen op, beide ogen waren toen groen.
“Elfuna ga terug naar waar je vandaan komt, ik wil niks meer met mijn vader te maken hebben!” Was wat Atem meteen riep met gebalde vuisten.
“Een bevel is een bevel, hij is nu farao aangezien jij nog niet terug bent. Je hebt het recht niet om nee te zeggen.”
“Onthoud dit, ik ben nu niet in Egypte. Ik ben nu op vrije voet en dat zal zeker nog een lange tijd zo zijn. En wat jou betreft, ik heb geen interesse in je Elfuna ook al ben je nog zo mooi. Kom Meru ik heb het wel gehad.” Atem sloeg zijn arm om mij heen en ik zag dat zijn ogen tijdens het weglopen weer naar oorsprong terugkeerden.
“Je vader heeft gelijk, je bent en blijf een demon van binnen!” Riep Elfuna hard met tranen in haar ogen.
“Niet op letten Meru, dus draai je maar gewoon de andere kant op.”
“Is dit wel oké Atem?” Hij knikte ja dus draaide ik mij om. Demon hè, ik mag dan niet veel weten over zijn verleden maar het is niet mogelijk dat deze jongen een demon is. Ik drukte mijn hoofd dichter tegen hem aan om me wat meer op mijn gemak te voelen, tot dat we thuis waren.
“Atem wat was dat allemaal over je vader en een demon, jij?” Ik confronteerde hem er maar meteen mee voordat ik niet meer durfde.
“Er ging altijd een roddel rond in een Egypte vanaf mijn geboorte dat ik mijn eigen moeder heb vermoord toen ik nog klein was. Mijn vader wil mij altijd al aan de perfecte meisjes koppelen om die roddel te laten vergeten, maar wie zegt dat ik terug wil gaan?”
“Ik heb er niet veel verstand van maar, volg je hart zoals jij altijd zegt: Vertrouw op het hart van de kaarten. Misschien vind je dan ooit de juiste kaart, misschien als je die zelfs vindt neem je haar toch gewoon mee?” Natuurlijk hoopte ik diep van binnen stiekem dat hij wist dat ik mezelf bedoelde.
“Dank je Meru, je hebt me zojuist wijze woorden verteld die me op een idee brengen. Ik heb geld opgespaard met het werken in de stad en ik dacht, zullen we ervan kaartjes nemen om naar Egypte te gaan. We kunnen zeker wel meer dan 2 weken gaan van wat ik heb.” Het leek werkelijk waar alsof deze jongen op de juiste momenten gedachte las.
“Niets liever.” En ik sprong in zijn armen. We zijn na dat hij het idee voorstelden meteen vliegtickets gaan bestellen voor de dag daarna. Hij pakte onze koffers in zodat ik kon slapen aangezien hij om wat privacy vroeg wat begrijpelijk was. Ik kon werkelijk waar niet wachten om het land te zien, waar hij vandaan komt een week lang.
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment