Chapter 17 - Hallo zon, zand en mysterie
Submitted October 20, 2007 Updated October 30, 2007 Status Complete | Herrineringen komen terug en het verleden komt dichterbij, zijn hun iets goeds of slechts? Wie komt erachter en wie zal het stoppen? Of zullen zij het zelf tegenhouden? Vragen worden hier beantwoord. Seizoen 1!
Category:
Anime/Manga » Yu-Gi-Oh! series » Groups/Couples |
Chapter 17 - Hallo zon, zand en mysterie
Chapter 17 - Hallo zon, zand en mysterie
~Hello sun, sand, and mystery~
S’ochtends vroeg om vijf uur moesten we al op het vliegveld zijn aangezien om half zes het vliegtuig vertrok.
“Het is echt ongelofelijk dat wij tweeën, samen, met niemand erbij gewoon naar Egypte gaan! Het voelt nog steeds als een droom.” En ik draaide een beetje in de rondten omdat we in de rij stonden om het vliegtuig in te kunnen.
“Had je het dan erg gevonden als er nog iemand mee zou gaan?” En hij keek verbaasd naar me. Volgends mij heb ik mezelf een beetje verraden, hopelijk kan ik het een beetje recht zetten.
“Nee,nee! Natuurlijk niet Yami, maar gewoon. Dan als er iets is, is het altijd bespreekbaar.”
Ondertussen voelde ik de blos al opkomen, ik ben zo slecht in liegen over dit soort dingen.
Maar voordat Yami kon antwoorden konden we al het vliegtuig instappen. Ik had zelf nog nooit een vliegtuig van binnen gezien, of zelfs maar zo dichtbij. De stewardess wees onze plaatsen aan.
“Vind je het mooi Meru?” En aan zijn expressie zag ik al dat hij had gezien hoe ik rond keek.
“Het is geweldig, er is alleen één klein dingetje…” Ik duwde mijn twee wijsvingers verlegen tegen elkaar aan.
“Dat is?”
“Mag ik bij het raam zitten ?! Pleasss ?” vroeg ik zo slijmerig mogen als ik kon.
“Natuurlijk, kon je ook meteen vragen hoor.” De reis leek onwijs snel te gaan, toen we eenmaal waren opgestegen en door de wolken heen vlogen. Het was nog steeds een droom leek het wel. Toen we waren geland en onze spullen terug werden gegeven gingen we eerst naar het hotel om alles uit te pakken. Waarneer ik eenmaal onze kamer deur open deed was ik in shock.
“Atem…Ben je vergeten te vragen om een kamer met twee bedden.? En ik keek hem onderzoekend aan.
“Oeps, mijn fout. Ik zal even naar beneden gaan om wat te regelen.” Atem rende als een speer de lift in en kwam met een gespanne uitdrukking op zijn gezicht terug.
“Sorry, ik zag wel op de grond slapen.” Zei hij vernederd en verslagen.
“Als je een pyjama aan doet kan je naast mij komen liggen want ik laat jou niet op die koude vloer slapen.” Dus dat was geregeld, het kostte niet lang om alle spullen uit te pakken aangezien we het samen deden. Atem had ook de koffer een aparte koffer voor mij ingepakt dus ik had geen idee wat er in zat. Tot mijn verbazing vond ik er een kaart in waar op stond.
“Meru als je dit vindt, probeer het goed te lezen ook al ben je nog jong. Ik neem je mee naar de plaats waar ik vandaan kom maar niet op een normale manier. Ik heb je toch verteld er over dat Yugi en ik moesten duelleren? Daar stond een poort om terug te keren naar mijn verleden. Ik heb kleren in je koffer gedaan die je morgen aan moet doen om niet op te vallen.
PS: Lach niet om mijn kleren, will je…?”
“Zou het die jurk zijn die ik toen in de kast had zien hangen want dan vraagt hij wel veel van me hoor om niet te lachen..” Praatte ik tegen mezelf. Ik kon niet wachten tot morgen en aangezien het daar al laat was kroop ik mijn bed maar in.
“Waaaah! Het is een water bed.” En ik probeerde voorzichtig mijn evenwicht te zoeken.
“Moeilijk he?” Hoorde ik ineens van onder de dekens.
“Aaaaah! Atem, je moet echt oppassen nu!” Ik wilde hem kietelen maar helaas, hij kon er tegen waardoor hij vervolgens achter mijn zwakke plek kwam. Ja ik kan niet tegen kietelen, waar door er eigenlijk weinig van slapen kwam. Maar lol, die was de hele nacht te bekennen.
S’ochtends vroeg om vijf uur moesten we al op het vliegveld zijn aangezien om half zes het vliegtuig vertrok.
“Het is echt ongelofelijk dat wij tweeën, samen, met niemand erbij gewoon naar Egypte gaan! Het voelt nog steeds als een droom.” En ik draaide een beetje in de rondten omdat we in de rij stonden om het vliegtuig in te kunnen.
“Had je het dan erg gevonden als er nog iemand mee zou gaan?” En hij keek verbaasd naar me. Volgends mij heb ik mezelf een beetje verraden, hopelijk kan ik het een beetje recht zetten.
“Nee,nee! Natuurlijk niet Yami, maar gewoon. Dan als er iets is, is het altijd bespreekbaar.”
Ondertussen voelde ik de blos al opkomen, ik ben zo slecht in liegen over dit soort dingen.
Maar voordat Yami kon antwoorden konden we al het vliegtuig instappen. Ik had zelf nog nooit een vliegtuig van binnen gezien, of zelfs maar zo dichtbij. De stewardess wees onze plaatsen aan.
“Vind je het mooi Meru?” En aan zijn expressie zag ik al dat hij had gezien hoe ik rond keek.
“Het is geweldig, er is alleen één klein dingetje…” Ik duwde mijn twee wijsvingers verlegen tegen elkaar aan.
“Dat is?”
“Mag ik bij het raam zitten ?! Pleasss ?” vroeg ik zo slijmerig mogen als ik kon.
“Natuurlijk, kon je ook meteen vragen hoor.” De reis leek onwijs snel te gaan, toen we eenmaal waren opgestegen en door de wolken heen vlogen. Het was nog steeds een droom leek het wel. Toen we waren geland en onze spullen terug werden gegeven gingen we eerst naar het hotel om alles uit te pakken. Waarneer ik eenmaal onze kamer deur open deed was ik in shock.
“Atem…Ben je vergeten te vragen om een kamer met twee bedden.? En ik keek hem onderzoekend aan.
“Oeps, mijn fout. Ik zal even naar beneden gaan om wat te regelen.” Atem rende als een speer de lift in en kwam met een gespanne uitdrukking op zijn gezicht terug.
“Sorry, ik zag wel op de grond slapen.” Zei hij vernederd en verslagen.
“Als je een pyjama aan doet kan je naast mij komen liggen want ik laat jou niet op die koude vloer slapen.” Dus dat was geregeld, het kostte niet lang om alle spullen uit te pakken aangezien we het samen deden. Atem had ook de koffer een aparte koffer voor mij ingepakt dus ik had geen idee wat er in zat. Tot mijn verbazing vond ik er een kaart in waar op stond.
“Meru als je dit vindt, probeer het goed te lezen ook al ben je nog jong. Ik neem je mee naar de plaats waar ik vandaan kom maar niet op een normale manier. Ik heb je toch verteld er over dat Yugi en ik moesten duelleren? Daar stond een poort om terug te keren naar mijn verleden. Ik heb kleren in je koffer gedaan die je morgen aan moet doen om niet op te vallen.
PS: Lach niet om mijn kleren, will je…?”
“Zou het die jurk zijn die ik toen in de kast had zien hangen want dan vraagt hij wel veel van me hoor om niet te lachen..” Praatte ik tegen mezelf. Ik kon niet wachten tot morgen en aangezien het daar al laat was kroop ik mijn bed maar in.
“Waaaah! Het is een water bed.” En ik probeerde voorzichtig mijn evenwicht te zoeken.
“Moeilijk he?” Hoorde ik ineens van onder de dekens.
“Aaaaah! Atem, je moet echt oppassen nu!” Ik wilde hem kietelen maar helaas, hij kon er tegen waardoor hij vervolgens achter mijn zwakke plek kwam. Ja ik kan niet tegen kietelen, waar door er eigenlijk weinig van slapen kwam. Maar lol, die was de hele nacht te bekennen.
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment