Chapter 22 - Verander, of sta stil
Submitted October 20, 2007 Updated October 30, 2007 Status Complete | Herrineringen komen terug en het verleden komt dichterbij, zijn hun iets goeds of slechts? Wie komt erachter en wie zal het stoppen? Of zullen zij het zelf tegenhouden? Vragen worden hier beantwoord. Seizoen 1!
Category:
Anime/Manga » Yu-Gi-Oh! series » Groups/Couples |
Chapter 22 - Verander, of sta stil
Chapter 22 - Verander, of sta stil
~Change or stand still~
De gehele bus reis keek Atem alleen uit het raam terwijl hij bijna voor in zat. Joey, Yugi en ik zaten juist op de achterste rij zodat we met z’n alle konden zitten.
“Wat heeft hij toch steeds, de laatste keren dat wij hem zagen was hij zichzelf niet echt meer. Er is iets, zeker weten.” Zei Joey
“Waarom vertel je hem niet gewoon hoe je je voelt?” vroeg Yugi met zijn altijd simpele, vriendelijke lach.
“Je zal wel gelijk hebben. Verliefd zijn is iets standaards, niks bijzonders. Maar toch kan ik het niet, echt niet.”
Joey en Yugi bleven elkaar een tijd lang aankijken met vragende ogen voor een oplossing.
“O ja Meru, ik heb trouwens een voorstel, luister goed. Mijn opa gaat zijn winkel ergens anders bouwen waardoor deze leegstaat, het is niet duur en best groot. Nou, en dit is mijn voorstel: Laten we er met zijn vieren gaan wonen.” Mijn mond stond wagenwijd open, het leek me echt fantastisch. Het is niet dat ik Atems kamer lelijk vindt, maar het is moeilijk om in samen te leven.
“Ik stem ja! Ik ga het meteen aan Atem voorstellen.” Maar waarneer ik wilde gaan opstaan hield Joey me tegen en wees naar Atem. Hij had gelijk, er is iets mis.
“Regen is nooit een goed teken, maar hopelijk is de wolk niet de oorzaak.” Even was het stil.
“Meru, de wolk is niet de oorzaak. Laat de donder even zijn uitbarsting hebben, dan zal de kalmte wel weer terugkeren.” Ik stond verbaast dat Yugi wist wat ik bedoelde, waarneer ik nog op school zat en dit soort uitspraken deed. Ze begrepen het nooit.
Waarneer we uitstapten renden ik naar Atem en greep zijn hand als of ik er niks van wist.
In snelle looppas liepen we terug naar zijn huis, maar toen we voor de ingang stonden draaide Atem zich om en begon zijn uitbarsting terwijl hij om mijn nek hing.
“Het spijt me echt zo erg Meru, dat ik je gevoelens nu negeer. Want ik weet het, ik weet het al vanaf het begin! En ik mag dan misschien wel de held lijken, toch ben ik verschrikkelijk bang voor mijn vader, en nu ook Semmao. Want ik weet niet of je het weet maar…jij bent ook in gevaar, door mij.”
“Het is niet jouw schuld, juist de mijne. Ik kies er toch voor om bij jou te blijven? Dus voel je alsjeblieft niet verantwoordelijk, je hebt al genoeg.” Hij duwde toch zijn gezicht weg in mijn shirt om de tranen af te drogen en deed toen als of er niks was gebeurt de deur open.
“Zeg, Atem. Yugi heeft mij in de bus een voorstel gedaan. Zijn opa gaat ergens anders, in een betere straat zijn gameshop heropenen. Daardoor staat natuurlijk het andere huis leeg, de huur is laag, maar het is een groot huis. Yugi stelde voor dat we met zijn vieren daar gaan wonen. Misschien brengen we hierdoor ook hun in gevaar, of misschien niet en kunnen zij ons juist helpen. Want je weet toch al te goed dat we samen sterker zijn. Tea heeft je dat vaak genoeg gezegd.”
Atem keek me werkelijk verbaast aan en legden vervolgens zijn handen op mijn schouders.
Hij schudden eerst nee met een glimlach, maar vervolgens keek hij op.
“Hoe kan ik nou zulke wijze woorden van een klein meisje als jou negeren, als Yugi dit voorstel daad werkelijk heeft gedaan. Zeg ik ja, niks liever.”
Het duurden vijf dagen toen we met zijn alle waren ingetrokken en zelfs al alles hadden op de plaatsen waar we wilden. Maar eenmaal toen we aan tafel een frietje zaten te eten met een humor film erbij, werd Atem gebeld.
Terwijl wij precies aan het lachen waren, liet hij zijn mobiel vallen.
“Ik ben ontslagen.” Joeys milkshake kwam dat moment door zijn neus.
“Ze hebben het op de tape gezien.” Zei hij met nadruk op het.
Het was op dit moment niet echt erg, Sugoro betaalde de huur nog voor een tijd. En Joey krijgt geld van zijn moeder, plus dat Atem en ik ook nog wel wat geld hebben opgespaard.
Toch was het vervelend om te weten dat ze dat hebben gezien.
De gehele bus reis keek Atem alleen uit het raam terwijl hij bijna voor in zat. Joey, Yugi en ik zaten juist op de achterste rij zodat we met z’n alle konden zitten.
“Wat heeft hij toch steeds, de laatste keren dat wij hem zagen was hij zichzelf niet echt meer. Er is iets, zeker weten.” Zei Joey
“Waarom vertel je hem niet gewoon hoe je je voelt?” vroeg Yugi met zijn altijd simpele, vriendelijke lach.
“Je zal wel gelijk hebben. Verliefd zijn is iets standaards, niks bijzonders. Maar toch kan ik het niet, echt niet.”
Joey en Yugi bleven elkaar een tijd lang aankijken met vragende ogen voor een oplossing.
“O ja Meru, ik heb trouwens een voorstel, luister goed. Mijn opa gaat zijn winkel ergens anders bouwen waardoor deze leegstaat, het is niet duur en best groot. Nou, en dit is mijn voorstel: Laten we er met zijn vieren gaan wonen.” Mijn mond stond wagenwijd open, het leek me echt fantastisch. Het is niet dat ik Atems kamer lelijk vindt, maar het is moeilijk om in samen te leven.
“Ik stem ja! Ik ga het meteen aan Atem voorstellen.” Maar waarneer ik wilde gaan opstaan hield Joey me tegen en wees naar Atem. Hij had gelijk, er is iets mis.
“Regen is nooit een goed teken, maar hopelijk is de wolk niet de oorzaak.” Even was het stil.
“Meru, de wolk is niet de oorzaak. Laat de donder even zijn uitbarsting hebben, dan zal de kalmte wel weer terugkeren.” Ik stond verbaast dat Yugi wist wat ik bedoelde, waarneer ik nog op school zat en dit soort uitspraken deed. Ze begrepen het nooit.
Waarneer we uitstapten renden ik naar Atem en greep zijn hand als of ik er niks van wist.
In snelle looppas liepen we terug naar zijn huis, maar toen we voor de ingang stonden draaide Atem zich om en begon zijn uitbarsting terwijl hij om mijn nek hing.
“Het spijt me echt zo erg Meru, dat ik je gevoelens nu negeer. Want ik weet het, ik weet het al vanaf het begin! En ik mag dan misschien wel de held lijken, toch ben ik verschrikkelijk bang voor mijn vader, en nu ook Semmao. Want ik weet niet of je het weet maar…jij bent ook in gevaar, door mij.”
“Het is niet jouw schuld, juist de mijne. Ik kies er toch voor om bij jou te blijven? Dus voel je alsjeblieft niet verantwoordelijk, je hebt al genoeg.” Hij duwde toch zijn gezicht weg in mijn shirt om de tranen af te drogen en deed toen als of er niks was gebeurt de deur open.
“Zeg, Atem. Yugi heeft mij in de bus een voorstel gedaan. Zijn opa gaat ergens anders, in een betere straat zijn gameshop heropenen. Daardoor staat natuurlijk het andere huis leeg, de huur is laag, maar het is een groot huis. Yugi stelde voor dat we met zijn vieren daar gaan wonen. Misschien brengen we hierdoor ook hun in gevaar, of misschien niet en kunnen zij ons juist helpen. Want je weet toch al te goed dat we samen sterker zijn. Tea heeft je dat vaak genoeg gezegd.”
Atem keek me werkelijk verbaast aan en legden vervolgens zijn handen op mijn schouders.
Hij schudden eerst nee met een glimlach, maar vervolgens keek hij op.
“Hoe kan ik nou zulke wijze woorden van een klein meisje als jou negeren, als Yugi dit voorstel daad werkelijk heeft gedaan. Zeg ik ja, niks liever.”
Het duurden vijf dagen toen we met zijn alle waren ingetrokken en zelfs al alles hadden op de plaatsen waar we wilden. Maar eenmaal toen we aan tafel een frietje zaten te eten met een humor film erbij, werd Atem gebeld.
Terwijl wij precies aan het lachen waren, liet hij zijn mobiel vallen.
“Ik ben ontslagen.” Joeys milkshake kwam dat moment door zijn neus.
“Ze hebben het op de tape gezien.” Zei hij met nadruk op het.
Het was op dit moment niet echt erg, Sugoro betaalde de huur nog voor een tijd. En Joey krijgt geld van zijn moeder, plus dat Atem en ik ook nog wel wat geld hebben opgespaard.
Toch was het vervelend om te weten dat ze dat hebben gezien.
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment