Chapter 24 - Verloren zonder jou
Submitted October 20, 2007 Updated October 30, 2007 Status Complete | Herrineringen komen terug en het verleden komt dichterbij, zijn hun iets goeds of slechts? Wie komt erachter en wie zal het stoppen? Of zullen zij het zelf tegenhouden? Vragen worden hier beantwoord. Seizoen 1!
Category:
Anime/Manga » Yu-Gi-Oh! series » Groups/Couples |
Chapter 24 - Verloren zonder jou
Chapter 24 - Verloren zonder jou
~Lost without you~
“We zijn nu al bijna drie weken verder en hij is nog niet terug. Ik hoopte juist dat hij vandaag juist terug kwam, maar helaas.” En verder kon ik niet schrijven, mijn tranen hadden het papier verpest. Het was pas zes uur ’s ochtends op een zaterdag. Toch ging ik al douchen, toen ik klaar was hoorde ik al geluiden uit de woonkamer komen.
“Ben jij het Atem?” Ik ging voor hem staan, deed mijn ogen dicht, en gaf hem de kus die ik allang wilde geven.
En op dat moment ging de deur open, ik keek om en zag Atem.
“Maar hoe..?!” En ik keek naar de persoon op de bank, het was Yugi.
“Atem, ik…dit is niet wat je denkt!”
“STOMME KUT SLET!!!” En hij rende snel naar boven terwijl voor mij de wereld aan het instorten was. Dat ook nog precies op mijn verjaardag, hoe getraumatiseerd kon ik worden.
Ik ging even op de bank naast Yugi zitten die weer rustig tv aan het kijken was. Langzaam begon ik aan mijn linker arm te krabben, de korsten zaten er nog steeds. Het was zwelfs nog perfect leesbaar. Waarneer de wond helemaal open was, liep ik maar langzaam naar boven.
“Kun je even binnen komen?” Vroeg Atem.
Uit wanhoop liep ik maar naar hem toe.
“Zou hij me het vergeven?” Sprak ik zacht. Waarneer ik binnen was sloot hij langzaam de kamer en leunde tegen de deur, dat weet ik nog al te goed.
“Nu staan we te minste kiet…”
“Atem, ik kan het uitleggen.” Riep ik uit.
“Nou, vertel?”
“Ik dacht dat jij daar al zat, maar jouw haar en dat van Yugi lijkt zo op elkaar en aan kleren kon ik het niet zien vanwege de bank leuning. En ik dacht gewoon, ik dacht..”
“WAT DACHT JE?!”
“Dat je er voor mij was op mijn verjaardag!” Atems gezicht klaarde langzaam op, hij moest zelfs blozen.
“Ben je, jarig? Waarom heb je daar nooit wat over gezegd?!” Ik kon mezelf niet meer beheersen. Ik trok Atem bij de deur weg, gooide hem op bed, en boog over hem heen met mijn armen naast hem.
“Het spijt me, het spijt me, het..” Atem deed toen zijn shirt uit en bond het over mijn arm.
“Het is oké, het telt al sowieso niet als eerste zoen. Yugi is namelijk homo.” Zei hij lachend en stak zijn tong uit.
“Wat,wat denk je wel niet. Het was helemaal niet zo’n zoen!”
Zo kwam het uit eindelijk toch weer goed, en het leek zelfs als of er niks meer aan de hand was. Toch vroeg ik mij op dat moment nog af waar hij dan is geweest?
“We zijn nu al bijna drie weken verder en hij is nog niet terug. Ik hoopte juist dat hij vandaag juist terug kwam, maar helaas.” En verder kon ik niet schrijven, mijn tranen hadden het papier verpest. Het was pas zes uur ’s ochtends op een zaterdag. Toch ging ik al douchen, toen ik klaar was hoorde ik al geluiden uit de woonkamer komen.
“Ben jij het Atem?” Ik ging voor hem staan, deed mijn ogen dicht, en gaf hem de kus die ik allang wilde geven.
En op dat moment ging de deur open, ik keek om en zag Atem.
“Maar hoe..?!” En ik keek naar de persoon op de bank, het was Yugi.
“Atem, ik…dit is niet wat je denkt!”
“STOMME KUT SLET!!!” En hij rende snel naar boven terwijl voor mij de wereld aan het instorten was. Dat ook nog precies op mijn verjaardag, hoe getraumatiseerd kon ik worden.
Ik ging even op de bank naast Yugi zitten die weer rustig tv aan het kijken was. Langzaam begon ik aan mijn linker arm te krabben, de korsten zaten er nog steeds. Het was zwelfs nog perfect leesbaar. Waarneer de wond helemaal open was, liep ik maar langzaam naar boven.
“Kun je even binnen komen?” Vroeg Atem.
Uit wanhoop liep ik maar naar hem toe.
“Zou hij me het vergeven?” Sprak ik zacht. Waarneer ik binnen was sloot hij langzaam de kamer en leunde tegen de deur, dat weet ik nog al te goed.
“Nu staan we te minste kiet…”
“Atem, ik kan het uitleggen.” Riep ik uit.
“Nou, vertel?”
“Ik dacht dat jij daar al zat, maar jouw haar en dat van Yugi lijkt zo op elkaar en aan kleren kon ik het niet zien vanwege de bank leuning. En ik dacht gewoon, ik dacht..”
“WAT DACHT JE?!”
“Dat je er voor mij was op mijn verjaardag!” Atems gezicht klaarde langzaam op, hij moest zelfs blozen.
“Ben je, jarig? Waarom heb je daar nooit wat over gezegd?!” Ik kon mezelf niet meer beheersen. Ik trok Atem bij de deur weg, gooide hem op bed, en boog over hem heen met mijn armen naast hem.
“Het spijt me, het spijt me, het..” Atem deed toen zijn shirt uit en bond het over mijn arm.
“Het is oké, het telt al sowieso niet als eerste zoen. Yugi is namelijk homo.” Zei hij lachend en stak zijn tong uit.
“Wat,wat denk je wel niet. Het was helemaal niet zo’n zoen!”
Zo kwam het uit eindelijk toch weer goed, en het leek zelfs als of er niks meer aan de hand was. Toch vroeg ik mij op dat moment nog af waar hij dan is geweest?
Comments
You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment