Chapter 6 - Hoofdstuk 6 Het Pretpark.

Hoofdstuk 6 Het Pretpark.

“Sven, Kaya komen jullie naar beneden?” vraagt Sven’s moeder. “Jorick en Savanna zijn er al”. Sven kleed zich snel aan. Vandaag gaat hij met Kaya en z’n neefje en nichtje naar een pretpark speciaal voor wat kleinere kinderen. De moeder van Jorick en Savanna de tante van Sven brengt hun erheen. Terwijl ze erheen rijden zitten Jorick en Savanna al te vertellen waar ze allemaal in zouden willen. Sven wordt er eerlijk gezegd een beetje moe van maar Kaya praat vrolijk met hun verder. Ze kan heel goed met kinderen omgaan ze wil later ook met kinderen gaan werken. Sven weet nog niet wat hij wil worden hij ziet het allemaal wel. Over een paar weken gaan ze van school naar een campus om kennis te maken met allerlei beroepen dan kiest hij wel. “Zo nog een half uurtje rijden jongens dan zijn we er” vertelt de tante van Sven aan de kinderen. Een half uur later rijden ze het terrein op. Jorick kijkt z’n oogjes uit naar de auto’s en Savanna kijkt naar de attracties die je al kunt zien staan. Ze lopen naar de ingang van het pretpark. Sven’s tante betaalt en ze geeft haar kinderen een zoen op hun voorhoofd. Die hebben niet eens in de gaten dat hun moeder weg loopt zo spannend kijken ze om zich heen. Ze lopen met z’n alle het park in. Sven ziet een bord staan Sprookjesbos staat erop. “Heej jongens willen jullie naar het sprookjesbos?” vraagt hij. De kinderen kijken hem aan en lopen het pad al in voordat ze antwoord geven. Eerst komen ze bij het huisje waar hans en grietje in gevangen zitten. “Oow kijk” zegt Savanna “Daar is de heks” en ze wijst naar een deurtje wat opengaat en er komt een gezicht naar buiten “Knibbel knabbel knuisje wie zit er aan mijn huisje” zegt het poppetje. Savanna vindt het een beetje eng en kruipt dicht tegen Sven aan. Ze lopen verder en komen bij Doornroosje aan. “Slaapt ze nou echt” vraagt Jorick die op z’n tenen staat om het een beetje goed te kunnen zien. “Ik denk het wel hoor” antwoordt Sven en pakt Jorick op zodat die het beter kan zien. “Ze is wel mooi hé” fluistert Jorick tegen Sven. “jah”zegt Sven “Net zo mooi als Kaya hé.” Sven kijkt Kaya aan en ziet dat ze bloost. Bij elk sprookje dat ze tegen komen maakt Sven een foto van de 2 kinderen. “Sven” vraagt Savanna voorzichtig “Mogen we nu met jou op de foto?” Sven kijkt Kaya aan en ze pakt het fototoestel uit z’n handen. “Ga maar gauw staan” zegt ze. Ze maakt een mooie foto met roodkapje en de boze wolf op de achtergrond. Ze lopen het sprookjes bos uit. Na gaan ze naar het park waar hele leuke attracties zijn voor de kinderen. Ze komen bij Carnaval Festival. “Jah”roept Savanna “Daar wil ik wel in hoor” en ze wijst naar de ingang. Ze lopen naar de ingang en gaan in de rij staan. Ze kunnen bijna helemaal doorlopen. Ze stappen in het karretje ze kunnen er met z’n vieren in maar dan moet de kinderen wel op schoot. Savanna zit bij Sven op schoot en Jorick bij Kaya. Sven voelt zich net een vader. Hij vraagt zich af hoe z’n eigen kinderen er later uit zouden zien. Maar 1st denkt hij van mijn leven genieten en kijkt naar Kaya die alles aanwijst voor Jorick. Savanna kijkt haar ogen uit en vind alles heel mooi. Op het einde van de rit wordt een foto gemaakt dan stappen ze uit. Bij de uitgang kun je de foto bekijken en dan als je wilt kopen. Vanuit de uitgang lopen ze naar het doolhof dat vinden Kaya en Sven ook wel leuk. Ze lopen het doolhof in Sven met Jorick in z’n hand en Kaya met Savanna. “Zullen we scheiden en dan proberen elkaar terug te vinden?” vraagt Sven aan Kaya die antwoordt. “Als we ieder Savanna of Jorick meenemen wel hun mogen niet alleen hoor!” “Nee!” zegt Sven dat snapte hij ook wel. Ze willen jorick en Savanna een hand geven maar die zijn nergens te bekennen. “Savanna ,Jorick waar zijn jullie?” roept Kaya ongerust. ‘Sven als jij wacht bij de uitgang blijft ga ik zoeken okeej?” Sven begreep wel dat dit niet het moment was om tegen te spreken. Hij loopt naar de uitgang. Ongeveer 20 minuten later komt Kaya bij Sven aan en kijkt om zich heen. ‘Ik hoopte dat ze bij jou waren” en ze kijkt Sven aan met de angst in haar ogen. Op dat moment wordt er iets gesproken door een microfoon. “Willen Sven en Kaya hun kinderen bij de ziekenpost ophalen ze zijn hier” “Sven kijkt Kaya opgelucht aan gelukkig denkt hij ze zijn terecht. Terwijl ze aankomen bij de ziekenpost rennen de 2 kinderen op hun af met een hun armen wijd en omhelzen Sven en Kaya alsof ze hun geen jaren hadden gezien. “We waren jullie kwijt” vertelt Savanna “en toen kwam er een hele grote man naar ons toe gelopen en die bracht ons hierheen.” Nou wat waren ze blij dat ze Sven en Kaya weer zagen ze raakten niet uitgepraat over hun klein avontuurtje. De hele dag hadden ze het erover. Tegen het begin van de avond werd Sven gebeld. “Hallo” zei Sven terwijl hij op nam. “Okeej” zei hij. Kaya kijkt hem aan en vraagt wie het was. “Het was tante Marga of wij zometeen richting uitgang wilde lopen over een kwartiertje is ze er” Savanna en Jorick keken sip naar Sven.“We willen helemaal nog niet naar huis”. Als ze richting de uitgang lopen zien Sven en Kaya dat Jorick en Savanna lopen alsof ze slapen. Sven pakt Jorick op en die legt z’n hoofd op Sven’s schouder. Kaya pakt Savanna op die valt meteen in slaap. Als ze het parkeerterrein oplopen zien ze de auto al staan. Tante Marga stapt meteen uit als ze ziet dat de kinderen slapen. Ze pakt ze over van Sven en Kaya en legt ze op de achterbank. “Zo” zegt ze die “Zullen vanavond flink moe zijn”. Sven en Kaya stappen ook in Kaya gaat achterin tussen de kinderen die gewoon doorslapen. Als ze eenmaal thuis afgezet worden wordt de deur al open gedaan door Sven’s moeder. “En hebben jullie het leuk gehad?” vraagt ze terwijl ze Sven en Kaya een kus geeft. Sven knikt alleen eerlijk gezegd vind hij kinderen heel vermoeiend. Hij loopt naar boven. Morgen moet hij alweer naar school dan gaan ze het project bespreken z’n moeder moet ook mee. Kaya loopt hem achterna. Als ze boven zijn gaan ze op bed liggen en praten nog wat na en gaan dan slapen. De volgende dag moet Sven om 10:00 op school zijn. Kaya is al naar haar moeder die moest ook mee. Morgen is het zover dan gaan ze voor 6 maanden lang naar een beroepen campus. Dat is soort kamp waar je met allerlei beroepen krijgt ze maken. Je moet bijvoorbeeld iemand verplegen of een huis bouwen. Sven heeft er echt zin lekker geen school en wel bezig zijn om te leren voor je beroep. Sven heeft samen met z’n moeder z’n koffer al ingepakt. “Ding-dong” dat is de deurbel dat zal Kaya wel met haar moeder zijn. Ze kwamen hem en z’n moeder ophalen omdat z’n moeder zelf nog geen auto mag rijden vanwege de medicijnenen ook omdat ze in de rolstoel zit. Als ze de school komen zien ze dat de hal helemaal veranderd is in een soort marktplaats overal staan kraampjes met allerlei informatie over een bepaald beroep. Voordat ze verder lopen moeten ze een formulier invullen allemaal persoonlijke gegevens voor morgen en de komende 6 maanden. Ze lopen nadat ze het formulier in hebben gevuld de hal verder in. Kaya loopt al naar een kraampje met allemaal foto’s van kinderen. Kaya sleurt Sven mee naar het kraampje. “Kijk nou hoe lief” ze wijst naar een foto van een pasgeboren baby’tje. Sven vindt het wel lief maar meer ook niet. Hij vind kinderen heel lief enzo maar voorlopig wil hij ze zelf niet hebben. Met deze gedachten loopt Sven de hele tijd in z’n hoofd te spoken zou Kaya nu al een kind willen dat kan toch niet ze is nog zo jong. Hij ziet haar echt nog niet lopen met een baby’tje van hun zelf. Sven heeft die nacht een raar gevoel en als hij slaapt droomt hij dat hij vader wordt. Hij voelt zich niet goed als hij wakker wordt en hij besluit er met Kaya over te praten. Sven slaapt al sinds een paar weken weer thuis z’n moeder is weer thuis in haar vertrouwde omgeving.

You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment