Chapter 7 - Hoofdstuk 7 De campus

Hoofdstuk 7 De campus

Sven kleed zich gauw aan en loopt naar beneden hij probeert nog een boterham binnen e krijgen voordat ze weg moeten. Z’n moeder had zich vergist met de tijd. De bus vertrekt een half uur eerder. Sven loopt naar de auto met een koffer in z’n hand. De koffer van z’n vader hij ruikt ook nog steeds naar z’n vader. Sven mist z’n vader en z’n broer niet meer zo heel erg als in het begin maar ze vergeten zal hij nooit doen. Hij heeft een armbandje om z’n arm dat z’n vader voor had gemaakt toen hij geboren werd. Hij heeft het zelfs al 4 keer groter moeten maken omdat het te klein werd voor z’n pols. Sven zal dat nooit vergeten hij heeft het altijd aan en doet het nooit af. Sven komt op school aan. De bus staat er al en al z’n klasgenoten staan al te wachten bij de deur. Terwijl Sven uitstapt komt Kaya op hem afrennen en vliegt hem om z’n hals “heb je gemist vannacht” fluistert ze in z’n oor en geeft hem daarna een zoen. Samen pakken ze Sven’s koffer uit de auto en zetten hem op de straat. “Jammer hé” zegt Kaya “Op de campus mogen we niet bij elkaar slapen.” Ze kijkt Sven verdrietig aan. “Nou” zegt hij “Ik zal elke minuut bij je zijn hoor wees maar niet bang” en geeft Kaya een zoen. Ze stappen de bus in. Als ze een tijdje op weg zijn voelt Kaya zich ineens niet goed . Ze vertelt tegen Sven dat ze even naar de wc gaat voor de zekerheid. Even later gaat ze weer terug zitten. “Gaat het wel goed met je” vraagt hij. “Je ziet een beetje bleek”. Hij kijkt haar in haar gezicht aan. “Nee ik weet dat ik wit zie enzo heb ook geen idee wat er mis is met me.” Sven besluit om toch nu even met Kaya over z’n droom te praten dan heeft hij eindelijk een idee wat Kaya later zou willen. Sven vertelt haar over z’n droom. Kaya kijkt hem aan en zegt “Sven maak je daar nou niet druk om ik hou het voorlopig bij m’n oppaskindjes”. Sven is opgelucht als hij dat hoort. Kaya loopt weer richting de wc maar voor ze de deur open doet moet ze spugen. Sven kijkt achterom omdat hij het geluid hoorde en ziet dat Kaya het is. Hij loopt naar haar toe en zegt “Ik geloof echt dat je naar de dokter moet ofzo hoor!” Kaya kijkt hem aan en begint te huilen. “Ik weet ook niet wat er met me aan de hand is en naar de dokter durf ik niet” vertelt ze. “En als we nou samen gaan?” vraagt hij. Hij voelt dat er iets niet goed is. Als ze weer zitten op hun stoelen vraagt Sven of Kaya echt niet weet wat er is. Een paar maanden later als Kaya helemaal nergens meer last van heeft krijgen ze post. Een kaartje lijkt het wel. Sven loopt naar Kaya’s hut en loopt naar binnen. Hij weet haar bed wel te vinden na die maanden dat ze zo ziek is geweest. Ze zit lekker te kletsen met haar vriendinnen. Sven doet z’n vinger voor z’n lippen als gebaar dat ze niks moeten zeggen. Hij pakt Kaya ineens vast en die schrikt zich rot. Ze ziet dat het Sven is en is gelijk vrolijk. “Heej” zegt ze “Je hebt iets bij”. Ze ritst het uit Sven’s handen en maakt het open. “Aah wat lief” zegt ze als ze het kaartje leest. “Van Tante Marga jorick en Savanna lief hé” ze geeft het kaartje aan Sven. Sven ziet een foto van een baby’tje hij vind het wel lief. Op de achterkant staat:
Hoi Sven en Kaya
We missen jullie heel erg en we hopen jullie gauw te zien.
Onze mama schrijft dit omdat wij nog niet zo goed kunnen schrijven.
We vonden het heel leuk in het pretprak.

Xxxxx jes Jorick en Savanna.

Kaya laat het aan haar vriendinnen zien. Die zwijmelen helemaal weg bij de foto van het baby’tje. Kaya voelt zich ineens weer niet lekker worden en rent naar de wc. Sven vraagt aan haar vrienden of ze daar de laatste dagen weer las van heeft. De volgende dag heeft Kaya samen met Sven een afspraak gemaakt bij de dokter. Ze willen nu toch wel weten wat het was geweest wat Kaya zo ziek maakt. ’S Avonds gaat het ook niet beter met Kaya ze ziet nog steeds harstikke bleek en om het half uur moet ze overgeven. De nacht mag Sven van hun mentor bij Kaya blijven. Sven is blij dat hij haar over heeft kunnen halen om naar de dokter te gaan. Want ondanks dat ze bijna niks binnen houd wordt ze toch een beetje dikker. Hij kan het niet al te goed zien want ze loopt de laatste paar dagen alleen maar in haar pyama. De ochtend breekt aan. Sven kijkt op z’n horloge het is 7 uur. Hij heeft de hele nacht wakker naast haar gezeten. Hij maakt haar wakker over een half uurtje moeten ze bij de dokter op zijn. Gelukkig zit hij op de campus. Hij laat andere kinderen zie wat zijn werk inhoud. “Kaya kom wakker worden” fluistert Sven “We moeten naar de dokter weet je nog”. Kaya wordt wakker en kijkt Sven aan en ineens rent ze weer naar de wc. Even later komt ze naar buiten ze heeft zich maar aangekleed. “Ik kreeg mijn broek niet meer aan dus heb maar een joggingbroek aangedaan hoor!” ze zegt tegen Sven. Sven vindt het erg raar dat Kaya zo veranderd is de laatste maanden. Ze zullen zo de oorzaak er van te horen krijgen. Ze pakt Sven’s hand vast en ze lopen samen naar het gebouw waar de dokter zit. Als ze bij de dokter aan komen mogen ze meteen doorlopen naar een behandelkamer.
“Zo” zegt hij “Gaat jij daar maar eens liggen”. Hij vertelde dat hij alle klachten al had gehoord van hun mentor. “Ik ga je even onderzoeken hoor” zegt hij terwijl hij met z’n handen bij haar maag voelt. Sven vraagt waar het aan kan liggen dat ze steeds een beetje dikker wordt terwijl ze geen eten binnen houdt. “Hmm” zegt de dokter “Dan wil ik toch even dat we deze test even doen.” Hij geeft een potje aan Kaya en brengt haar naar een hokje. “je moet erin plassen” geeft hij haar nog als informatie. Als Kaya even later met het potje terug komt. Pakt hij het potje uit Kaya’s handen en loopt ermee weg. “Wacht hier maar even” zegt hij. Sven en Kaya kijken elkaar woordeloos aan. Ze hebben allebei geen flauw idee wat de dokter voor een test heeft gedaan. Een kwartiertje later komt de dokter weer binnen en gaat achter z’n bureau zitten. “Net zoals ik al in gedachten had” begint hij “Kaya je bent zwanger”. Sven moet even slikken heeft hij dat nou goed verstaan is Kaya zwanger. “Hoelang al?” vraagt ze. “Dat wil ik nog even kijken dan moeten we een echo maken” zegt hij. Kaya kijkt Sven met angst in haar ogen aan. Sven weet niet hoe hij moet reageren. “Ik ga wel mee” is het enige wat hij kan uitbrengen. Wat hadden ze verkeerd gedaan? Vroeg Sven zich af toen ze naar een andere ruimte liepen. De dokter maakte de echo en liet de kloppingen van het hartje horen. “Op de echo te zien ben je ongeveer 4 maanden zwanger”. Kaya durft niet naar Sven te kijken maar Sven pakt haar hand vast en fluistert tegen haar “Het komt wel goed” het klonk niet heel overtuigend maar zo voelt het voor Sven ook niet. Kaya krijgt medicijnen zodat ze haar eten kan binnen houden. Als terug lopen vraagt Sven “Wist jij hiervan?” terwijl hij Kaya aankijkt “Nee ik had ook niet gedacht dat ik zwanger zou zijn”. Ze lopen verder totdat ze bij de deur zijn van Kaya’s hut. Voor de deur staat Kaya stil “Sorry ik snap het niet” zegt ze huilend. Sven pakt haar vast en troost haar “We hebben het samen gedaan je kunt er niks aan doen”. Hij pakt haar hoofd vast en geeft haar een zoen. “Ga het je vrienden maar vertellen dat we ouders worden” zegt Sven lachend. Kaya is al wat vrolijker. “Sven wanneer vertellen we het onze familie?” vraagt Kaya. “Dat bespreken we nog wel” zegt hij. Hij kust haar en doet dan de deur open en laat haar naar binnen lopen en doet dan de deur achter haar dicht.

You are not authorized to comment here. Your must be registered and logged in to comment